Neden işe yaradı: Obama'nın ırk konusundaki konuşmasının retorik bir analizi

Raporlama Ve Düzenleme

Ulusal İngilizce Öğretmenleri Konferansı (NCTE) bugün Ulusal Yazma Günü ilan etti. Böyle bir günü kutluyorum. 'Yazma Araçları' kitabımın tanıtımı, kendimizi bir “yazarlar ulusu” ilan edersek Amerika'nın nasıl görünebileceğini ve nasıl görünebileceğini hayal ediyor. Sonuçta, kendimizi ifade etme araçlarından yoksunsak ifade özgürlüğü ne işe yarar?

Bu günü kutlamak için - ve her yerdeki dil sanatları öğretmenlerini onurlandırmak için - Poynter neredeyse on yıl önce yazdığım bir makaleyi yeniden yayınlıyor. Unutma? 2008 baharıydı ve Barack Obama başkanlık için yarışıyordu. Birçoğumuz Amerika'nın bir Afrikalı-Amerikalı başkanı (orta adı Hüseyin olan bir adam) seçmeye hazır olup olmadığını merak ettik.

Bazı beyaz Amerikalıların korkularını dağıtmak ve seçim şansını artırmak için Obama, Amerika'daki ırk üzerine önemli bir konuşma yaptı, bazı hasımları tarafından bile övülen bir konuşma. Obama'nın dil konusunda bir yeteneği vardı/vardı. Yetenekli bir hatiptir. Bu avantajı etkisiz hale getirmek için, bir noktada Hillary Clinton da dahil olmak üzere rakipleri, Obama'nın sözlerini boş “retorik” olarak nitelendireceklerdi - ayrıntılı bir dil hilesi.

2008 Baharı çok uzun zaman önce gibi görünüyor. Büyük Durgunluktan hemen önce bir zaman. Sosyal ağların ve onları zehirlemeye çalışan trollerin yükselişinden hemen önce bir zaman. Siyahların hayatlarının daha iddialı bir şekilde önemli olduğu söylenmeden bir zaman önce. Sahte haberlerden bir süre önce, Soğan'daki bir parça hicivden daha tehlikeli bir şey vardı. Colin Kaepernick diz çökmeden bir süre önce - yorgun olduğu zamanlar hariç. Ellerinde meşale taşıyan beyaz üstünlükçüler bir süre önce Virginia, Charlottesville'de gece boyunca yürüdüler.

Irkla ilgili bir sohbete yeniden başlamak için mükemmel bir zaman gibi geliyor. Bizi hazırlamak için, Barack Obama'nın başkan olmadan önceki sözlerine bir kez daha bakalım. Ne söylediğini ve daha da önemlisi, bunu nasıl ve neden söylediğini gözden geçirelim. O konuşmanın X-ışını analizim, o tarihi ana ilişkin son bir söz olarak değil, bir davet olarak, Amerikan tarihi ve Amerikan dili hakkında hepimizin düşünebileceği bir odaya açılan bir kapı anlamına geliyor.

Ulusal Yazma Günü'nüz kutlu olsun.

* * *

Bir asırdan fazla bir süre önce, bilim adamı ve gazeteci W.E.B. DuBois, Amerika'da ırkın nasıl deneyimlendiğine dair tek bir paragraf yazdı. Bu 112 kelimeden konuyla ilgili kitap uzunluğundaki çalışmaların çoğundan daha fazlasını öğrendim:

Mısırlı ve Hintli, Yunanlı ve Romalı, Tötonlu ve Moğolludan sonra Zenci, bir tür yedinci oğuldur, peçeyle doğmuştur ve bu Amerikan dünyasında, ona gerçek bir benlik kazandırmayan bir dünyada ikinci görüşle bahşedilmiştir. değil, yalnızca diğer dünyanın açığa çıkması yoluyla kendisini görmesine izin verir. Bu tuhaf bir duyumdur, bu çifte-bilinçtir, kişinin kendine her zaman başkalarının gözünden bakması, kişinin ruhunu eğlenerek horgörü ve acımayla bakan bir dünyanın kasetiyle ölçmesi duygusudur. İnsan ikiliğini her zaman hisseder - bir Amerikalı, bir zenci; iki ruh, iki düşünce, iki uzlaşmaz çaba; tek bir karanlık bedende birbiriyle savaşan iki ideal, tek başına güçlü gücü onu paramparça etmekten alıkoyuyor.'

Gücü ve parlaklığı hakkında çok şey söylendi. Barack Obama'nın 18 Mart konuşması bazı muhalifleri tarafından bile yarışta. Odak noktası, hatipin, özel olarak bile olsa, ırk hakkında kamuoyunda nadiren konuşulan şeyleri söylemeye istekli olması ve ülkeyi yeni ve daha iyi bir yere taşıma arzusunu ifade etmesiydi. Ayrıca konuşmanın, beyaz seçmenlere ateşli bir Afrikalı-Amerikalı papaz olan Rahip Jeremiah Wright'ın cemaatinden korkacak hiçbir şeyleri olmadığına dair güvence vermek olan doğrudan amacına da dikkat çekildi.

Bunca yorum arasında, hatip ve yazarların bu kadar etkili bir şekilde kullandıkları retorik stratejileri görünür kılacak bir X-Ray okumasını henüz görmedim. Kulağa alındığında, bu etkiler ahenkli bir şarkı gibi içimizden esiyor. Gözle bakıldığında, bu hareketler, zor bir şarkı için bir nota okumak ve nihayet akor değişikliklerini tanımak gibi daha belirgin hale gelir.

Böyle bir analiz, kendi içinde ilginç olsa da, politik söylemin dil meseleleriyle bu kadar ilgilenmemiş olsaydık, bilimsel bir meraktan biraz daha fazlası olabilirdi. Popüler görüş, şu anki başkanımızın açık sözlü olmasına rağmen dil konusunda beceriksiz olduğu yönünde. Adil ya da değil, bu algı, bir sonraki başkanımızın daha güçlü bir iletişimci, belki de bir Kennedy ya da Reagan olacağına dair bir umut üretti, belki de ideolojiyi belirtmek için dili daha az kullanabilen ve toplumun farklı kısımlarını bir araya getirmenin bir yolu olarak daha fazlasını kullanabilen bir Kennedy ya da Reagan olabilir. millet birlikte. Gazetecilerin siyasi dile her zamankinden daha fazla dikkat etmesi gerekiyor.

En unutulmaz hitabet parçaları gibi, Obama'nın konuşması da kulağa okunduğundan daha iyi geliyor. Bunun Lincoln'ün Gettysburg Konuşması için doğru olup olmadığını bilmemizin hiçbir yolu yok, ancak Dr. King'in 'Bir Hayalim Var' konuşması için kesinlikle doğru. Bu iddiadan şüphe duyuyorsanız, test edin. konuşmayı oku ve daha sonra orijinal ortamında deneyimleyin onun duygulu sesiyle okundu.

Obama'nın konuşmasının etkinliği, birbiriyle ilişkili dört retorik stratejiye dayanmaktadır:

1. İmanın gücü ve vatansever dernekleri.
2. Paralel yapıların hitabet rezonansı.
3. DuBois'in kullanışlı terimini kullanırsak, dokunun 'ikiliği'.
4. Irkla ilgili bir anlatıya kendisini bir karakter olarak dahil etme yeteneği.

İpucu
Dr. King'in konuşmasını sadece siyahlar için değil, bazı beyazlar için de yankı uyandıran şeylerden biri, ırksal eşitliği tanıdık vatansever terimlerle çerçevelemesiydi: 'Bu gün, Tanrı'nın tüm çocuklarının yeni şarkılar söyleyebileceği gün olacak. Anlamı, 'Ülkem' senindir, senin şarkını söylüyorum özgürlüğün tatlı diyarı. Atalarımın öldüğü toprak, hacının gururunun ülkesi, her dağın tepesinden özgürlük çalsın.'' Bunu izleyen şey, elbette, King'in Amerikan manzarası boyunca dinleyicileri taşıyan ikonik topoğrafyanın büyük duasıdır: 'Özgürlük karla kaplı dağlardan çınlasın. Colorado Rockies!…'

Bu gelenekte, Obama, konuşmanın bölümlerini birbirine bağlayan yinelenen bir nakarat haline gelen Anayasa'dan bir alıntı olan 'Biz insanlar, daha mükemmel bir birlik oluşturmak için' ile başlar. Sırada 'İki yüz yirmi bir yıl önce', onu Gettysburg'daki Lincoln ve Lincoln Anıtı'ndaki Dr. King geleneğine yerleştiren bir açılış: 'Beş puan yıl önce'.

İlk sayfada Obama, demokrasi, Bağımsızlık Bildirgesi, Philadelphia sözleşmesi, 1787, koloniler, kurucular, Anayasa, özgürlük, adalet, kanuna göre vatandaşlık, parşömen, eşit, özgür, müreffeh ve başkanlık kelimelerinden bahseder. Dr. King de dahil olmak üzere birçok siyah liderin beyazlara karşı siyah izleyicilere hitap ederken iki farklı söylem tarzı kullanması gerektiği kadar iyi bilinmiyor; bu, Rev. yorumlar

Obama'nın vatansever sözlüğü beyaz kulakları rahatlatmak ve beyaz korkuları yatıştırmak içindir. Konuşmayı sarsan bir slogan denizine düşmekten alıkoyan şey, Amerikan deneyinin ideallerini değil, başarısızlıklarını ortaya çıkaran bir dildir: 'Bu ulusun ilk günahı olan kölelik tarafından lekelendi, sömürgeleri bölen ve yeni sömürgeler getiren bir soru. kurucular köle ticaretinin en az yirmi yıl daha devam etmesine izin vermeyi ve herhangi bir nihai çözümü gelecek nesillere bırakmayı seçene kadar sözleşmeyi bir çıkmaza soktu.' Ve 'ihtiyaç duyulan şey, ideallerimizin vaadi ile zamanlarının gerçekliği arasındaki boşluğu daraltmak için … kendi rollerini yapmaya istekli olan birbirini izleyen nesillerdeki Amerikalılardı.'

Amerika'nın karanlık bir vizyonu potansiyel seçmenleri hayal kırıklığına uğratmasın diye, Obama, ulusal tarihin, ideallerin ve dilin tanıdık çağrışımlarına geri dönüyor:

- 'Pek çokları arasında biz gerçekten biriz.'
- 'Bir Depresyondan kurtuldu.'
- 'ülkesine hizmet eden bir adam'
- 'daha mükemmel bir birlik yolunda'
- 'tam bir adalet ölçüsü'
- 'ailesini beslemeye çalışan göçmen'
- 'birliğimizin güçlendiği yer'
- 'bir grup vatansever bu belgeyi imzaladı.'

paralellik
Dilbilgisi dersinin en kötü anılarını akla getirme riskini göze alarak, paralel yapıların yazarların ve hatiplerin anlamı unutulmaz kılmalarına yardımcı olduğu bilgeliğine başvuruyorum. Paralelliğin nasıl çalıştığını hatırlamak için, eşit fikirleri ifade etmek için eşit terimler düşünün. Böylece Dr. King, bir gün dört çocuğunun 'tenlerinin rengine göre değil, karakterlerinin içeriğine göre değerlendirileceğini' hayal etti. (Karakterlerinin içeriğine göreparaleldirtenlerinin rengine göre.)

Obama'ya dönersek: 'Bu, kampanyanın başında ortaya koyduğumuz görevlerden biriydi - bizden önce gelenlerin uzun yürüyüşünü sürdürmek, daha adil, daha eşit, daha özgür, daha şefkatli ve daha fazlası için bir yürüyüş. müreffeh Amerika. Sayıyorsanız, bu 43 kelime arasında beş paralel kelime öbeği.

Ve çok daha fazlası var:

'…aynı yerden gelmemiş olabiliriz ama hepimiz aynı yönde ilerlemek istiyoruz.' 'Bu yüzden, çocuklarını kasabanın diğer tarafındaki bir okula götürmeleri söylendiğinde; bir Afrikalı Amerika'nın, kendilerinin asla yapmadıkları bir adaletsizlik yüzünden iyi bir işe ya da iyi bir kolejde yer bulma konusunda avantaj elde ettiğini duyduklarında; onlara kentsel mahallelerdeki suçla ilgili korkularının bir şekilde önyargılı olduğu söylendiğinde, zamanla içerlemeleri artıyor.' '…geçmişimizin kurbanı olmadan geçmişimizin yüklerini kucaklamak.'

ikilik
Obama'nın konuşmasının, DuBois'in Amerika'da ikili bir ırk deneyimi teorisi üzerine bir meditasyon olduğunu iddia edebilirim. DuBois ya da ikilikten söz edilmiyor, ama hepsi dokuda var. Aslında, aramaya başladığınızda, ikilik örneklerinin ne kadar çok parladığı dikkat çekicidir:

- 'protestolar ve mücadeleler yoluyla'
- 'sokaklarda ve mahkemelerde'
- 'iç savaş ve sivil itaatsizlik yoluyla'
- 'Ben Kenya'dan siyah bir adam ve Kansas'tan beyaz bir kadının oğluyum.'
- 'Beyaz ve siyah'
- 'siyah ve kahverengi'
- 'en iyi okullar ... en fakir uluslar'
- 'çok siyah veya yeterince siyah değil'
- 'doktor ve refah annesi'
- 'model öğrenci ve eski çete üyesi...'
- 'kısık kahkahalar ve bazen müstehcen mizah'
- 'siyasi doğruluk veya ters ırkçılık'
- 'hayallerin benim hayallerimin pahasına olmak zorunda değil'

Bu tür bir dil, hem gerilim hem de denge yaratmayı başarır ve aşırı mesihçi olmadan, Obama'nın kendisini Amerika'nın ırksal ayrımını uzlaştıran köprü kurucu olarak sunmasına izin verir.

otobiyografi
Siyasi adaylar arasında, hayat hikayelerini yoksulluk veya zor koşullara karşı bir mücadele olarak çerçeveleme konusunda iğrenç bir eğilim var. Hicivci Stephen Colbert'in bir zamanlar başkan adayları hakkında belirttiği gibi, ortalama bir milyoner olmak yeterli değildir. Popülist içgüdülere hitap etmek için Fransa'daki 'keçi boku çiftçileri' soyundan gelmek zorunlu hale geliyor.

Obama, üzerinde hiç durmadan, bize babasının siyahi ve annesinin beyaz olduğunu, Kenya'dan geldiğini, ama onun Kansas'tan geldiğini hatırlatıyor: 'Ben, içinde köle ve köle sahiplerinin kanını taşıyan siyahi bir Amerikalıyla evliyim — iki değerli kızımıza bırakacağımız bir miras. Üç kıtaya dağılmış her ırktan ve her renkten erkek kardeşlerim, kız kardeşlerim, yeğenlerim, yeğenlerim, amcalarım ve kuzenlerim var ve yaşadığım sürece, Dünya'daki başka hiçbir ülkede benim hikayem bile olmadığını asla unutmayacağım. olası.'

'Hikaye' kelimesi bir kişiyi açığa vurur, çünkü her zaman adayın işi (hem sorumluluk hem de hile olarak) kendini kendi yarattığı bir hikayede bir karakter olarak tanımlamaktır. Konuşmalarda, vaazlarda olduğu gibi, hikayeler neredeyse her zaman, çıkarılacak ahlaki derslerle birlikte mesel ağırlığını taşır.

En akılda kalıcı olanı, elbette, konuşmanın sonundaki hikayedir - bu yüzden sonunda ortaya çıkıyor. Bu, ailesi o kadar fakir ki annesini en sevdiği yemeğin hardallı ve lezzetli bir sandviç olduğuna ikna eden Güney Carolina'dan genç, beyaz bir Obama gönüllüsü olan Ashley Baia'nın hikayesi.

'Her neyse, Ashley hikayesini bitiriyor ve sonra odanın içinde dolaşıyor ve herkese kampanyayı neden desteklediklerini soruyor. Hepsinin farklı hikayeleri ve nedenleri var. Birçoğu belirli bir konuyu gündeme getiriyor. Ve sonunda, bütün zaman boyunca sessizce orada oturan bu yaşlı siyah adama gelirler. … Odadaki herkese basitçe 'Ashley sayesinde buradayım' diyor.

20. yüzyılın büyük bir bölümünde, özellikle Güney'deki demagoglar, işçi sınıfı beyazlarını ve siyahlarını karşı karşıya getirerek siyasi çekişme kazandılar. O halde, Obama'nın hikayesinin, genç bir beyaz kadının acısını hisseden yaşlı bir siyah adam aracılığıyla ters yöne işaret etmesi ne kadar uygun.

DÜZELTME: Bu yazının daha önceki bir versiyonu, 'Daha mükemmel bir birlik oluşturmak için biz insanlar' ifadesini yanlış bir şekilde Bağımsızlık Bildirgesi'ne bağladı.

İlgili Eğitim

• 

  Hikayeyi Bulmak için Verileri Kullanma: Chicago'da Irk, Politika ve Daha Fazlasını Kapsayan

  Hikaye Anlatma İpuçları/Eğitim

• 

  Anlatılmamış Hikayeleri Ortaya Çıkarmak: Chicago'da Daha İyi Gazetecilik Nasıl Yapılır?

  hikaye anlatımı