Telgraftan Twitter'a: Kısa Formun Dili

Sanırım geç evlat edinen biri olduğumu söyleyebilirsin. Facebook hesabım yok. PowerPoint sunumlarına şüpheyle yaklaşıyorum. Yeni iPhone'um hızla yetişiyor olsa da, en sevdiğim teknoloji hala kitap. Kabul ediyorum: Hala ara sıra makale yazıyorum.

Ancak birkaç ay önce Poynter Online'daki arkadaşlarım iTunes U'daki “Yazma Araçları” kitabımın podcast'lerini yüklediğinde şık bir şey (eski bir kelime) oldu. bir milyona yakın indirme ile. Ey Cesur Yeni Dünya…

Artık özgüven dolu ve çok daha genç Poynter meslektaşlarımın da yardımıyla ilk Twitter deneyimime başladım. Temel bilgileri öğrenmem uzun sürmedi ve şu anda yaklaşık 170 'takipçim' ('yardımcıları' tercih ederim) ve tüylerimin altında birkaç düzine tweetim var.

Birincil motivasyonum, bir izleyici kitlesi oluşturmak veya en son gelişmeleri takip etmek değil, kısa yazı biçimlerine olan ilgimi sürdürmekti.

Kıyıda yakalandı
at nalı yengeçlerinden oluşan bir koro dizisi
aşkta şanssız.

- @ RoyPeterClarkTwitter sipariş üzerine yapılır. 140 karakterlik sınırıyla, bağlantı için uygun kısaltmalar ve ayinlerle bir cümleyi veya birkaç kısa cümleyi veya bir dizi parçayı teşvik etti. Diyelim ki Twitter, haiku tanrılarından farklı olarak, kendisini öncelikle bir “yazma” aracı olarak sunmuyor. Ancak bir kişinin kısa mesajı başka bir kişinin türüdür. Ve türlerin, tüm İngilizce ana dallarının bildiği, belirli gereksinimleri ve hayal edilemeyen belirli potansiyelleri vardır. Bu yüzden, yaramaz bir şekilde 'Twitter'ın Dilbilgisi' olarak adlandıracağım şeyi aramaya başladım.

Herkes Twitter almıyor. Radyo talk-show sunucusu Jim Rome, sporcuların favorisi olan Twitter'ın yakında bir moda olarak alevleneceğini tahmin etti. O günü sabırsızlıkla beklediğini, çünkü Twitter gibi sitelerin “İngilizceyi 100 yıl geriye götürdüğünü” söyledi. Bir mesajı 140 karaktere indirmek için gereken 'tembel' kısayollara atıfta bulundu, sözde bir tweet için sınır. Kısayollar derken, “Nefret etmeden önce neden harika olmayasın!” gibi bir mesajı kastetmişti. “B4 U h8 Y değil b gr8!” olabilir. Başka bir olayda Roma, Twitter'ın mümkün kıldığı günlük hayatın sıradan ayrıntılarının keyfine göre paylaşılmasıyla alay etti: 'Koltukta oturuyorum. Yastık topaklı. Hayat berbat'

Şüphesiz, plakanın dili ve göbek bakışı, bazı çevrimiçi iletişim biçimleri için gereken kısaltılmış mesajları etkilemiştir. Ancak, bu tür biçimlerden nefret etmek ya da bir şekilde dili geri çektiklerini hayal etmek yerine - sanki herhangi bir şey olabilirmiş gibi - neden yeni teknolojilerin desteklediği ve teşvik ettiği yeni ifade ve iletişim biçimlerinin potansiyelini keşfetmeyesiniz? Ne de olsa, yazı bir zamanlar yeni bir teknolojiydi, matbaa gibi, kitap yazmama izin veren iki kalıcı teknoloji, bir zamanlar yeni olan başka bir teknoloji.

Bir e-posta mesajının, bir blog yazısının, bir metin mesajının, hatta bir tweet'in kısalığı, güçlü bir bilgi, ikna edici bir argüman, edebi bir an, bir zinger, bir şaka için engel değildir.O halde, şimdi internette ve mobil cihazlarda her yerde bulunan kısa iletişim biçimlerine uygulanabilecek belirli dil stratejileri - bir niyet grameri - var mı?

Kızının bir ayda arkadaşlarına 13.000 metin mesajı gönderdiğini bildiren bir üniversite profesörüyle tanıştım. Her mesaj 15 saniye sürdüyse, baba kızının günde en az iki saat mesaj yazdığını hesapladı (yazım denetleyicimin henüz tanımadığı bir kelime). Kısa mesaj göndermek - ve genel olarak cep telefonu kullanmak - açıkçası bağımlılık yapan ve zorlayıcı bir davranıştır. Karım ve ben, elleri olmayan bisiklete binen genç bir adamın yanından geçtik. Bir elinde bir mesaj atıyordu. Diğerinde ise 3 veya 4 aylık bir bebeğe benzeyen bir şey tutuyordu.

Tüm bu mesajların gönderilmesine ve alınmasına rağmen, araştırmalar gençlerin bu eylemleri okuma veya yazma olarak düşünmediklerini göstermiştir. Yazınsal bir eylemden çok telgrafa benziyor olmalı, bu da bana yalnızca bazı telgraf mesajlarının hem içeriklerinin hem de dillerinin bir sonucu olarak diğerlerinden daha önemli olduğunu hatırlatıyor. “Telgraf!” Kitabı Linda Rosenkrantz ve bir makale tarafındanNew York TimesSam Roberts'ın en ünlü ve meraklı örneklerinden bazılarını içerir:

• Telgrafın kurucusu Samuel F. B. Morse, ilk resmi mesajını gönderiyor, 1844: TANRI NE YAPTI?

• 15 Nisan 1912: SOS SOS CQD CQD TITANIC. HIZLA DÜŞÜYORUZ. YOLCULAR TEKNELERE İNDİRİLİYOR. TİTANİK.

• 1897'de Londra'dan Mark Twain: ÖLÜMÜMLE İLGİLİ RAPORLAR BÜYÜK Abartılı.

• Edward Teller ilk hidrojen bombası patlamasında: IT'S A BOY.

• Ünlü bir aktörün muhabirine yaşını soran: CARY GRANT KAÇ YAŞINDA?

• Ünlü aktörden muhabire: OLD CARY GRANT FINE. NASILSIN?

• Ve belki de yazar ve yayıncı arasında yeni bir romanın satışı hakkında tarihteki en ekonomik mesaj alışverişi. Yazar: ? Yayımcı: !

• Titanik'ten gelen bu telgrafların en uzunu, yaklaşık 80 karakterdir ve bazı standartlara göre bir Twitter mesajının tamamen rüzgarlı veya söylemsel olarak kabul edilebileceğini kanıtlamaktadır.

Twitter ile yaptığım ilk deneylerimde bir haiku yayınladım: 'Kıyıda yakalandı/ at nalı yengeçlerinin koro dizisi/ aşkta şanssız.' Bir başka özgün şiir: “Çocuğun bisikleti/ bir Schwinn, bir güzellik/ yağmurda bekler/ sağlam ayaklık/ reflektörler hazır/ hiç gelmeyen ışık için.” Ve belki de Amerikan edebiyatı tarihinin en ünlü kısa şiiri, William Carlos Williams'ın: “Beyaz/tavukların yanında/ yağmur suyuyla/ kırmızı bir tekerleğe/ el arabasına/ perdahlanmış/ ona bağlıdır/ bağlıdır.” Hepsi 140 karakter sınırına kolayca sığar.

Bir e-posta mesajının, bir blog yazısının, bir metin mesajının, hatta bir tweet'in kısalığı, güçlü bir bilgi, ikna edici bir argüman, edebi bir an, bir zinger, bir şaka için engel değildir. Bu formların, onlardan on yıllar ve yüzyıllarca önce gelen kısa formlardan daha fazla kelime dökümü olması gerekmez.

Twitter'daki 'takipçilerimden' sürekli olarak en yaratıcı ve ilgi çekici tweetleri yazan yazarları belirlemelerini istedim. En ilginçleri arasında Manhattan'lı bir yazar vardı, ' eskidenCwalken ”, aktör Christopher Walken'a çok benzeyen ve kulağa hoş gelen, ancak en iyi mesajları komşular hakkında kısa bilgiler içeren:

• Garaj yolunda ölü bir sincap var. Bayan Liebowitz, ölümün çete bağlantılı olabileceğinden endişe ediyor. Emin olmak için FOX News'e bakıyor.

• Şimdi bir köpek düğününe davetliyim. Bunu kulağa geldiğinden daha aptalca yapacak kelimelerim yok. Whiskers'da kayıtlılar.

• Süpermen gibi giyinmiş bir mahalle çocuğu zaman zaman ortaya çıkar. Bence yine de o. Gözlüksüz kesin bir şey söylemek çok zor.

Jason Pontin Cambridge, Mass.'den kişisel haberler ve ayrıca ara sıra mini başyazılar sunar:

• Bir toplum a) eşcinsellerine ve Yahudilere nasıl davrandığı; b) kaç kişiyi hapsediyor; 3) kaç kişiyi öldürür.

• Genzyme yakınlarındaki iki keçi geek arasında kulak misafiri olundu: 'Tarifeler, yöneticilerimize kendilerini daha iyi hissetmelerini sağlamak için söylediğimiz yalanlardır.'

En kışkırtıcı olanı, San Francisco'dan Dawn Danby'nin '' şeklinde tweet atan şifreli, şiirsel, kartpostal tarzı mesajlarıydı. çok yüksek ':

• iddia: eski bir kumulda sis kuşağı topluluk bahçesi arsası. Yarı vahşi. İhmal edilmiş pazı, dev kalamar haline geldi. Embriyonik soğan.

• karmaşık nina simone ilerlemeleri, Sonoma'da geç bir kamp ateşi gecesinden sonra ses kısıklığı. Geçen gemiler körfeze akorlar çalar.

• Feribotta Koreli bir ekonomist bana en sevdiği şarkıların pop mp3'lerini veriyor. Bana bir kulaklık uzatıyor, Queen'e şarkı söylüyor.

Bu örneklerde benim için öne çıkan, sesin, retoriğin, hatta türün çeşitliliği, raporlardan anekdotlara, anlatılardan betimlemelere, başyazılara kadar her şey. Her yazarın sesi, minyatür bir söylem topluluğu olarak tanımlanan (bazı durumlarda daha çok bir söylem müfrezesi veya ekibi gibi) belirli bir takipçi kitlesine yönelik özgün ve ayırt edici olarak öne çıkıyor. Bazıları tam cümlelerle yazar. Bazıları yaratıcı parçalar halinde.

Hiç şüphe yok ki, İnternet (eskiden Bilgi Otoyolu olarak biliniyordu) kirli okyanusta resmi dil için sonsuz yer var. Örneğin, her Shakespeare oyununun metinlerini iPhone'umda saklamama izin veren bir uygulama indirdim. Ölmeden önce muhtemelen Kongre Kütüphanesi parmaklarımın ucunda olacak. Ancak çevrimiçi iletişimin ünlü olduğu şey bu değil. Şöhret, kısaltması, telgrafı (bazen telepatik) ve duygusal kayıt dışılığından gelir. Pek çok çevrimiçi yazarın fark edemediği şey, en etkili, en ekonomik resmi olmayan stil için resmi gereksinimlerin olmasıdır.